وقتی زنی دیوانه وار با تو برای تو جدل می کند خوشحال باش ...

یعنی براش مهمی ...

یعنی دوست داره ...

بترس از سکوت زن !

چون نشانه ی پایان توست ...

یعنی تو را برای خودش تمام کرده !

سکوت ...................ـــــــــــــــــــــــــــــ

فکر می کنی تا کی بتونه ادامه بده ؟!

اصلا واسه کی اینجوری باقدرت میزنه ؟

بینوا دل من ! اگر از دل تو خبر داشت بی درنگ خاموش می شد !
بی درنگ جان می سپرد.

کاش اینجا نیای و نبینی ! آخه ظاهرش زشت و چندش آوره ! نمیخوام چندشت بشه !

گاه
آدمی تنهاتر از آن است که سکوتش می گوید

دیشب
تنهایی ام
تا نوکِ مدادت
آمده بود
اگر می نوشتی ام!
اگر می نوشتی ام!

گاه
تنهایی تنهاتر از آن است که دیده شود

محمد علی بهمنی

یقین دارم، تو هم من را تجسم می کنم گاهی
به خلوت با خیال من تکلم می کنی گاهی
هرآن لحظه که پیدا می شوی از دور، مثل من
به ناگه دست و پای خویش را گم می کنی گاهی
چنان دریای ناآرام و طوفانی، تو روحم را
اسیر موجهای پر تلاطم می کنی گاهی
دلم پر می شود از اشتیاق و خواهشی شیرین
در آن لحظه که نامم را ترنم می کنی گاهی
همه شعر و غزل های پر احساس مرا با شوق
تو می خوانی و زیر لب تبسم می کنی گاهی
تو هم مانند من لبریزی از شور جنون عشق
یقین دارم، تو هم من را تجسم می کنی گاهی...

اسماعیل مزیدی

حالا که آمده ای
هی دست و دلم را نلرزان و
هی دلواپسم نکن
اگر نمی مانی
بیابان های بی باران
منتظرم هستند!

"محمدرضا عبدالملکیان"

چه دوستی پاکی دارند کفش ها،

هر کدام که گم شود..

آن یکی را آواره خودش می کند..!

از سر کـوی تو با دیـــده تر خواهم رفت

چهـره آلـوده به خوناب جگـر خواهـم رفـت

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه? بامی که پریدیم ، پریدیم

رم دادن صید خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم...

شب سردی است ، و من افسرده.
راه دوری است ، و پایی خسته.
تیرگی هست و چراغی مرده.

می کنم ، تنها، از جاده عبور:
دور ماندند ز من آدم ها.
سایه ای از سر دیوار گذشت ،
غمی افزود مرا بر غم ها.

فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز کند پنهانی.

نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر ، سحر نزدیک است:
هردم این بانگ برآرم از دل :
وای ، این شب چقدر تاریک است!

خنده ای کو که به دل انگیزم؟
قطره ای کو که به دریا ریزم؟
صخره ای کو که بدان آویزم؟


مثل این است که شب نمناک است.
دیگران را هم غم هست به دل،
غم من ، لیک، غمی غمناک است.

با من ُدر دستهای تو

آیاکدام رمز بشارت نهفته بود ؟

کز من دریغ کردی

تنها تویی

مثل پرنده های بهاری در آفتاب

مثل زلال قطره باران صبحدم

مثل نسیم سرد سحر

مثل سحر آب

آواز مهربانی تو با من

در کوچه باغهای محبت

مثل شکوفه های سپید سیب

ایثار سادگی است

افسوس ایا چه کس تو را

از مهربان شدن با من

مایوس می کند؟

تو رو کجا گمِت کردم بگو کجای این قصه
که حتی جوهر شعرم همینو از تو می پرسه
که چی شد اون همه رویا همون قصری که می ساختیم
دارم حس می کنم شاید ، من و تو عشقو نشناختیم
من و تو عشقو نشناختیم

میون قلبای امروزی ما نمی دونم چرا نمیشه پل بست
مثه دو ماهی افتاده بر خاک به دور از چشم دریا رفتیم از دست

به لطف و حرمت خاطره هامون نگو همیشه یاد من می مونی
که نه من مثل اون روزای دورم نه تو دیگه برای من همونی
بذار جز این سکوت سرد لبهات برام چیزی به یادگار نمونه
بذار تا نقطه ی پایان این عشق مثه اشکی بشینه روی گونه

میون قلبای امروزی ما نمی دونم چرا نمیشه پل بست
مثه دو ماهی افتاده بر خاک به دور از چشم دریا رفتیم از دست

تحمل می کنم غیبت ماه و می دونم نیمه ی همدیگه هستیم
نشد پیدا بشیم تو متن قصه به رسم عاشقی دردو شکستیم

میون قلبای امروزی ما نمی دونم چرا نمیشه پل بست
مثه دو ماهی افتاده بر خاک به دور از چشم دریا رفتیم از دست

نقطه ی پایان

خون از جگرم می چکد!

اکنون خوب مفهومش را می دانم ...

می گویند باران با اجابت دعا رابطه دارد باران هم که نمی بارد تا دعا کنم ...

 یک دنیا حرف دارم... یک دنیا درد...
دلـــم یک "غریبه"می خواهد، که کنارم بنشیند و با او حرف بزنم و حرف بزنم و حرف بزنم... و او هم مرا نشناسد و نشناسد و نشناسد...
فقط گاهی به نشانه تایید سری تکان دهد و بعد بلند شود برود و برود که برود...
تا شاید کمی سبک شوم...

دلم یک محرم می خواد
محرمی که هرگز مرا سرزنش نکند...
و هرگز رازهایم را فاش نکند...
فقط بشنود... قضاوت نکند ... هیچ برداشتی نکند ... نه خوب نه بد ...

دلت که گرفته باشد با هر صدایی، حتی با صدای دست فروش دوره گرد هم گریه میکنی!
امشب بارها و بارها اشک در چشمانم حلقه زد و فقط مواظب افتادنش بودم...