اگر دروغ رنگ داشت؛

هر روز شاید،

ده ها رنگین کمان، در دهان ما نطفه می بست،

و بیرنگی، کمیاب ترین چیزها بود.

*******
اگر به راستی، خواستن، توانستن بود؛

محال نبود وصال!

و عاشقان که همیشه خواهانند،

همیشه می توانستند تنها نباشند.

*******  
اگر گناه وزن داشت؛

هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد،

خیلی ها از کوله بار سنگین خویش ناله می کردند،

و من شاید ؛ کمر شکسته ترین بودم.

*******
اگر غرور نبود؛

چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمی گفتند،

و ما کلام محبت را در میان نگاه‌های گهگاهمان،

جستجو نمی کردیم.

*******  
اگر خواب حقیقت داشت؛

همیشه خواب بودیم.

هیچ رنجی، بدون گنج نبود؛

ولی گنج ها شاید،

بدون رنج بودند.

*******
اگر همه ثروت داشتند؛

دل ها، سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند.

و یک نفر در کنار خیابان خواب گندم نمی دید؛

تا دیگران از سر جوانمردی،

بی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند.

اما بی گمان، صفا و سادگی می مرد،

اگر همه ثروت داشتند.

*******
اگر مرگ نبود؛

همه کافر بودند،

و زندگی، بی ارزشترین کالا بود.

ترس نبود ؛ زیبایی نبود ؛ و خوبی هم شاید.

*******
اگر عشق نبود؛

به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟

کدام لحظه ی نایاب را اندیشه می کردیم؟

و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟

آری... بی گمان، پیش از اینها مرده بودیم ...

اگر عشق نبود.

*******
اگر کینه نبود؛

قلبها تمامی حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند.

اگر خداوند ؛ یک روز آرزوی انسان را برآورده می کرد،

من بی گمان،

دوباره دیدن تو را آرزو می کردم و تو نیز

هرگز ندیدن مرا.

آنگاه نمی دانم ،

به راستی خداوند، کدامیک را می پذیرفت؟

دلم برای اینجا تنگ شده بود...

به دنبال واژه ها نباش
کلمات فریبمان می دهند
وقتی اولین حرف الفبای فارسی کلاه سرش می رود
فاتحه ی کلمات را باید خواند
قلب ها را در یابیم

گل ها را نگه داشته بودم برای روز آمدنت...
تا فرش راهت کنم ...
روز مبادا را هم ؛ همین گونه شناختم ...